Sustun Şiiri - Nural Tiryaki

Sustun sustun
Konuşamadın
Yutkundun, düşündün,
Ağladın konuşamadın
Bu yalan dünyada
Derdini kimseye anlatamadın.
Konuşmak istedin dinlemediler,
Seni hiç anlamadılar.
Sevdiğin bile seni sessiz sevdi.
Dertler geldi,
Konuşursan rüya bozulurdu.
Hep sessizlik sevildi.
Seni konuşturmadılar,
Dertleri içine attın,
Derde dert kattın,
Herkes kendini düşündü,
Sen onları,
Bencil olmadında ne oldu.
Duvarlara anlattın anlamadılar,
Allaha yalvardın,
rüya bitsin diye.
Bir kare içinde ömrün geçti,
Dikdörtgeni görmedin.
Güzelliklerden uzak bir yaşam sürdün,
Yine anlatamadın.
Susunca mutlu oldun.
Konuşursan rüya bozulurdu.
Ömrün bitti çok iyiydi dediler.
Çünkü fazla konuşmadın.
En sonunda ebediyen sustun.

Nural61