Sustum Şiiri - Özlem Saba

Ben, iyi niyetimi anlatmak için çırpınırken
Karşımdakilerin bana saldırmak için kılıç, kalkan kuşandığını gördükçe
Sustum

Ben, onca haksızlığa set çekmeye çalışırken
İnsanların, vazgeçmem için aramıza buz gibi duvarlar ördüğünü gördükçe
Sustum

Konuşurken kulaklarımı dört açıp dinlediğim insanların
Bana karşı sağır olduğunu gördükçe
Sustum

Yağmur gibi şefkatle üzerine yağdığım insanların
Beni bir kaşık suda boğamaya çalıştığını gördükçe
Sustum

İçimde yaktıkları onca ateşe rağmen
Dumanına kör
Acısına dilsiz olduklarını gördükçe
Sustum

Yüreğimi içtenlikle açtığım insanların
Elinde oyuncak olduğunu gördükçe kalbimin
Sustum

Kurtlara av olmasın diye sakladığım kendimin
Çakallara yal olduğunu fark edince
Sustum

Benim hayatımı sunduğum insanların
Beni keyiflerinin kahyalarına kurban verdiğini gördükçe
Sustum

İnsanları dinleyince anlarım sanmıştım
Ama her şeyin koca bir yalandan ibaret olduğunu fark edince
Sustum

Artık dağlara, taşlara
Bulutlara, kuşlara anlatıyorum derdimi

Yarin ruhumda açtığı yaralara bir tek
Yaradan em olunca, sustum

Özlem SABA