Sustum Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Yıkıntılar içinde, bir baykuş öttü yine.
Nedir bu uğursuzluk, sana sormadım sustum.
İçime bir kor düştü, eğdim başımı öne.
Yorumsuz kalsın dedin, söze girmedim sustum.

Yerinden kalkamazsın, geceler uzar gider.
Değilse yar koynunda, bedelini beden öder.
Gören göz görmez olur, duyan her azan biter.
Ölürken yavaş yavaş, dışa vurmadım sustum.

İtirazım olmazdı, kelepçeli mahkumdun.
Kuşatılmış bir kale, her tarafı tahkimdin.
Kavline sadık bir kul, adalette muhkemdin.
Hak bana uğramadı, dile vermedim sustum.

Bazı bazı ağlardım, çaresizlik diz boyu.
Kucak açma ellere, göğsümde rahat uyu.
Bunun başka adı yok, Yusuf’ta ki kör kuyu.
İçten içe tükendim, yere sermedim sustum.

Ne güneşte gözüm var, ne ayı umut ettim.
Kimseye bir sözüm yok, aşıma zehir kattım.
Herkese akıl verdim, kendi aklımı sattım.
Dinledim masalları, düşe yormadım sustum.

Yar deyince adına, ne şiirler yazıldı.
Meğerse bilmemişim, mezarlarım kazıldı.
Umudumun üstüne, ne çarpılar çizildi.
Çok söz var söylenecek, amma yermedim sustum.