Sustu Kalemim Şiiri - Banu Abdullahoğlu

Sözler de buyudu sanki benimle,
Artık umutlar,hayaller yok kalemimde.

İnat etti çocuk duygularım düşmüyor kağıda,
Anladım,onlar da yaşlandı galiba.

Artık hüzün dolaşıyor mısralarda,
Neden gelsinler ki daha?
Çocukça ne kaldı satırlarda.

Umut kelimelerine hasret kalemim,
Süslü cümleler yazmaya yetersizim.

Büyük büyük yaşayınca insan,
Sözler de büyüyor bir yandan.

Büyük büyük acıyorsan,
Küçük olamıyor işte yürekten akan