Susmuş köyler... Şiiri - Hasan Belek 2

Geceler koynunda saklar sırları,
Ay ışığı öper taşlı yolları.
Bir zamanlar gülen eski çınarı,
Susmus köyler anı, hatıra vardır.

Boş kalmış avlular, yıkık ocaklar,
Çekilmiş kenara suskun bıçaklar.
Bir zaman diriydi şimdi topraklar,
Her gönülde kalan bir buruk dardır.

Tarlalar suskun, ekini biçen yok,
Pınarda su var ama içen yok.
Bir zaman aşk ile gelen geçen yok,
Geriye kalanlar yürekten yardır.

Rüzgârın dilinde yanık türkü var,
Yaylada inleyen yalnız sürü var.
Bir köyün kalbinde sönmüş nuru var,
Her yolun sonunda sessizlik kordur.

Kimi göç etmiş de gurbeti seçmiş,
Kimi hatırası gönülne geçmiş.
Bir dost mezarını yalnızlık sarmış,
Üzerinde taşlar, isimsiz yerdir.

Toprağa düşmüştür nice yiğitler,
Zamanla solmuştur yeşil çiçekler.
Bir köy ki susmuştur, dönmez sevinçler,
Geride kalanlar hep hüzün kordur.

Kul Hasan’ı der ki susmuş köylerden,
Gidenler dönmüyor sessiz izlerden.
Umuda açılan nice gözlerden,
Geride olanlar hep hüzün sordur...

Hasan Belek
30 Eylül 25-