Susmayan Dağlar Şiiri - Ahmet Tığlı

Acılar yangısı her yerde
dingin gözlerde harlanan ateş
rüzgârın keskin ıslığında
hüzünlü müzik...
Açlık bağırgan gerçek,haykırıyor
bir süt birikiyor kısır memelerde
bir çocuk ölüyor.
Karanlık alabildiğine karanlık
karanlığın içinde yürüyor gölgeler
denizlere akıp giden nehirler
tarih diyorlar buna asırların tortusu
Adam Smith,Karl Marx,Lenin
neden mi bu,yoksa sonuç mu?
Transfer edilip paylaşılmayan haklar
nasıl ve kim tarafından koyuldu bu kurallar
zulmün umursamadığı gerçekler
sızlanıp dövünüyor başı eğik açlar
aniden bir çırpıda geliveriyor ölüm
bir dünya ki dağılıp dağılıp birleşiyor
kara bir bulut gibi...
Yüreğime leylekler göçüyor
yandıkça yanıyor ekvator
kutuplarımda buzlar çözülüyor
yok oluyor her şey küçük gözlerde
bulunabilir mi çare çöplüklerde
ne utanç verici bir gaye
kirpiklere sinmiş gözyaşları
kurumuş nehirler anısı
cennetin anahtarı altın tepsilerde
yoksulun mutluluk reçetesi ilmihallerde.
Ey gökyüzüne dalga dalga yükselen dağlar
susmayan hıçkırıklar gibi
ey kara bulutları delen dağlar
bu dağlar susmayan vicdan
tarih boyunca çınlayıp duran...
Ahmet TIĞLI 22.09.2025