Susmalar Şiiri - Leyla Şerif Emin

Susmalar bilirim Eylül gibiydi hepsi
Yaprak düşmeden, dal kırılmadan
Bir kapının duvara yaslandığı gibi
Ne sonbahar ne yazdı arada kalan
Rüzgâr esmeden güneş kavurmadan
Susmalar bilirim edeptendi hepsi

Sükûta alışmış gibi mimlenen gözler
Kördüğüm karanlığa hapsolmuş
Hazandan sanırsın bu solgun duvar
Kerpiçtendi onu yıkan nemli bahar
Demi üstünde daha çığlığın
Üstünde tüten susmalar bilirim

Hayatın getirdiği ile götürdüğü arasında
Derin bakışlar bilirim çizgi çizgi
Elleri çaresizlikten yer bulamayan
Ürkek hallerdi cevapsız kalan
Karanlıktan aydınlığa ulaşan
Zerreler ile uçuşan susmalar bilirim

Bizdendi hepsi...