SUSMAK...SUSTUM...
Uykusuz bir gecenin sabahında nasıl hisseder kendini insan? Hele, yüreğine bir taş gibi oturmuşsa sözler...
Artık sustum. İçimde büyüteceğim söyleyemediklerimi. Biliyorum, gittikçe büyüyecek... Gittikçe kaplayacak tüm bedenimi...Ve patlayacak bir yerden...
Sustum...Konuşmak beyhude. Ne söyleyeceğim ki? Ne söylenmeli ki? Söylediklerim bir duvara çarparak, daha çok acıtmıyor mu canımı? En güzeli susmak...En doğrusu...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
