Tüm kalanlarımla, kırık dökük neyim varsa, benden neler kalmışsa berabersin sanırım artık...
Ve zaman, o an zamanı, kimsesiz ve de sessizce gideceği yere, gidebileceği hızla gittikçe, yaşadığını anlar insan nefes vuruşları ile...
Oysa hayat bir ritimdi, sessiz, sahipli, her an kendini hatırlatan, sadece bakınmakla devam edemeyeceğini insana anlatan bir düş sanki...
Sessiz ama sonsuzuna kadar umutlu...
En önemlisi zamanın içinde kendinle var olmak, zamanla yürümek, düşünmek…
Öylesine sahipsizlik, öylesine farklı düşlerle yaşam nefesleri, öylesine zaman kovalamacası ile düşmemek için…
Tamamını Oku
Benzer mektupları ne kadar çok okudum bilseniz :)) yemin ederim nutkum tutuldu ;)) dondum kaldım ;)) ama boşverin ;))
Geceyi bitirmek için harika bir mektup okudum ve artık :)) ve artırarak ziyaret edeceğim sayfanızı :))
Kocaman tebrikler :))
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta