Suskunluk Mezari Şiiri - Yaren Atalar

Sen Benden Gittiğin Gün Mezarımı Ateşe Verdin

AH YAR AH BE
Sen benden gittiğin gün...
Mezarımı ateşe verdin.
Ne bir taş kaldı ardından,
Ne bir dua…
Sadece… küller.
Ve o küllerin içinde, sadece yapayalnız
Ben kaldım

Kalbim Ah zavallı iflah olmaz bir tatli soze kanan Kalbim
Atese verilmis yangın yeri şimdi.
Ne gelen var,
Ne soran.
Ne de
Beni o yangından elini uzatıp kurtaran...

Ah yar ah be Sen simdi arkana bile bakmadan gittin ya…
Sadece sen değil,
Ben de kendimden gittim kendimi terk ettim .
İsmimi unuttum önce.
Sonra cismimi yanağımdaki gamzelere gömdüm bir avuç gülmeyi, Ve
En son… yaşamayı.

Diyorlar ki zamanla geçer unutursun
Geçmiyor bitmiyor
Zaman dediğin sensiz, zaman dediğin kimsesiz
Bir mezar saatine dönüşüyor.
Tıklıyor...
Tıklıyor…
Ama ilerlemiyor zaman yelkovan akrabe düşman
Sanki her saniye, her salise
Senin adını fısıldıyor.
Çık gel ALLAH için diye

Ah be Yar Beni bir vedaya sığdırdın ya
O veda,
Bir hançer gibi hâlâ sırtımda.
Uçları donmuş,
Ama sapı yanıyor.
İçten içe hiç durmadan fazlası ile
Kanıyor.

Ah yar Ah be
Sormadın hiç, bir kere aramadın
"Iyi misin ne haldesin " diye.
Ben sustum,
Sen sustun,
Dünya da sustu.
Ve biz,biz
Bir suskunluk mezarında gömüldük ,diri diri
Hayattayken.

Ah be Yar
Sen benden gittiğin gün…
Gökyüzü çöktü üzerime.
Ay battı,
Yıldızlar parça parça döküldü
Gece...
Bir ağıt gibi yırtıldı içimde.

Ve ben o günden sonra…
Hiçbir sabaha inanmadım.

Sadece sesini bekledim.
Bir "ben geldim" yeterdi.
Ama gelmedin.
Bir "özledim" yeterdi.
Ama sustun.
Bir "affet" bile,
İçimi söndürürdü.
Ama demedin

Ama sen..
Mezarımı ateşe verdin.
Ve gittin.