Suskun Bir Ay Altında

Ben seni unutmaya değil,
Sende eksilmeye çalışıyorum.
Her gece, isminden bir harfi Daha az anarak uyuyorum.
Ama harflerin kendisi hâlâ sen.

Ben seni, Bir hücrenin içine mühürlenmiş ışık gibi sevdim.
Yandım, ama aydınlatamadım.
Ve her sabah, başka bir karanlığın altına doğdum, Senin susuşunu omzuma kefen diye aldım.

Her hatıranda kendime gömüldüm,
Dilsiz dualarla, içime çöktüm.
Gözlerimde büyüyen bir sükûtla
Ne zaman gelse adın,
Kalbim yeniden sürgün yedi geceye.

Zaman, seni benden çekip alsa da
Benliğimde yer etmiş bir dua gibi kaldın. Eksilmiyorsun—
Sadece başka bir rüzgârla savruluyorsun
Ama içimde hâlâ aynı ses: “O döner mi?”

Ve şimdi, Belki yeni bir yağmur iner kalbimizin üstüne,
Ay ışığıyla yıkanır gecenin kırık yerleri.
Dua et, korkma — hâlâ mümkündür her şey,
Çünkü en sessiz anlarda bile
İsmini fısıldar içimde bir umut.