İnsan, hayatın akazına kapılmış bir askerdir aslında.
Musibetlere karşı hiddetle akar.
Bazen derin bir okyanus olur kendi içinde fırtınalar kopar yansıtmadan kimseye.
Suskunluğun da boğulur bazen kendince savaşarak
Ruh pınarları kurur veya beyazlar bir köşede kıvrılır durur asker.
Göz nuru kararmış gök hiç bir tarafını
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta