Sustun.
Sesinle değil, sessizliğinle imtihan ettin beni.
Yılların üstünü örttün
tıpkı bir kefenin, bir ceseti saklaması gibi.
kahramanı sen olan
hiç yazılmamış bir hikâye bıraktın ardında...
Geceydi.
ama karanlık, bildiğin karanlık değildi.
O gece, Rabbim şahitti kalbimin kırılışına.
Yıldızları saymadım artık
çünkü her biri, senin unuttuğun ,
kabul olmamış bir duaydı artık.
İçlerinde küllenmiş secdeler vardı.
Sana yürüdüm her asırda;
şimdi adı bile anılmayan
yıkılmış şehirler geçtim…
Omuzlarımda Hz. Eyüp'ün sabrı,
dizlerimde, Hz. Yunus’un karanlıkta çırpınışı vardı.
Gözlerimi kapattım bazen,
belki gözlerin kadar derin bir gece bulurum diye.
Ama her karanlık, başka bir yokluğa dönüştü.
İçimde bir hasret yandı durdu hep.
Bir ümmetin unuttuğu,
kapısını asla aralamadığı
eski bir medeniyet gibi
bekledim seni...
Ve kalbim,
Rabbimin “Ol” demesine hasret bir kuş gibiydi.
titriyordum...
giderken
geriye ne bir kelime,
ne bir “âmin” bırakmışsın.
Sen,
yarım bırakılmış bir sûre gibiydin yer yüzünde
ben seni arayan bir ehli kitap...
Ben artık bilmiyorum:
Hangi yanımdan seni affetmeliyim?
Hangi susuşumda durmalı yüzün?
Hangi rüyamda başlamalı hiç yaşanmamış olanlar?
Sen,
hiç eğilemediğim bir rüku gibisin içimde.
Ben seni ararken Kudüs’ün sokaklarında,
sen Nemrut’un saraylarına mı sakladın kendini.
Sana bir yemin getirdim,
sen onu sessizliğinle mühürledin
ve hep susuşunla örttün üstünü
Şimdi ben,
bir eski defter gibi kapanıyorum.
Sayfalarımda,
kırık satırlar,
solmuş ahitler,
ve hiçbir zaman gönderilmeyecek
karalanmış bir veda mektubu, bırakıyorum…
Bir daha asla
aynı adımla yürüyemem artık sana.
Aynı göğü paylaşamam.
Aynı ezana uyanamam.
Çünkü artık ben,
hiçbir gecenin sabahına varamıyorum...
Sen,
Rahmet yağarken bile ıslanmayı reddeden
bir toprak gibi kuruyorsun içimde.
Şimdi,
yokluğunla konuşmayı öğreniyorum.
Senden arta kalan susları
birer dua gibi içime çekiyorum.
Ve biliyorum artık:
Sen adımı unuttun...
çağrıldığım her yer,
yokluğununun sancısı gibi geliyor kulağıma.
beni sensiz bırakmaya canın nasıl dayandı söyle...
kalubela da verdiğin o sözü nasıl unuttun?
nasıl unuttun ismimi? Söyle...
Murat Bekir Alpars
Kayıt Tarihi : 24.8.2025 19:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!