Sonra, hiçbir şey olmamış gibi yıldızlara baktım,
Gecenin yorgun mâtemini sessizliğe bıraktım.
Yıldızlara baktım da, susamış nehir gibi aktım,
Ben, yıldızların ışığıyla; ıslak gönlümü yaktım...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta