susam sokağı çocukluklardan geçen
gevrek insanlardık
sevgilerde mantık arayan akılsız çömezler...
içimizdeki depremlerden sığındığımız,
prefabrik sınıflarda yetişen mühendislerdik.
yüzüne bakılmayacak insanlarla kurulan
yüzgöz dostlukların zavallı kahramanları...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
prefabrik sınıflarda yetişen mühendislerdik. Evet bende senin gibi kou de muhendislik okudum.Ama hüsranımı 4 duvar oluşturmaz benim.
Sen tek katlı binalarda yaşadın,başkaları yuksek binalarda öldü...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta