Eli değnekli umutlarımın sıradışılığında adın yazılmıştı mısralarıma hep,
Bundan mıdır bunca zamandır suskunluğum? !
Unutuvermiş miydim seni gerçekten? !
‘Sen’ diye başlayıp sebepsiz üç noktalarla bitirdiğim şiirlerim nerede? !
Boynu bükük anılarımın sukunetinde haykırıyorum adını şimdi…
Buymuş demek ki avazı çıktığı kadar susmak dedikleri…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
