Sürmeli Yalnızlık Şiiri - Tuba Küçük

‎ ~ Sürmeli Yalnızlık ~

Hüsn-ü aşk edep ile gözlerinde daimi,
Nazenin bakışlar iffet ile sürmeli.
Nazarın suretin değil, edebin sireti,
...O'na sürmeli yalnızlık dedim bilmeli.

Kuru bir ağaçta titreyen en son yaprak,
Ahde vefa yaprağa son dem bu intibak.
Bu pinhan inşirah, ezelden gönle afak,
Cümle alem bilsin bu sürmeli yalnızlık!

Mağrur kelama, sessiz geceye aşk-ı farz,
Geçmez dört mevsim yaren, hüzün nakışlı söz.
Bilirsin sende ki efsun gül kokulu giz,
Bu giz bitmez sürmeli yalnızlık sana söz!

Yazan: Tuba Küçük

Bu şiir Emine Tarhan'a itafendir.

31 Aralık 2010

13.10