Suriye Şiiri - Cahit Konut

Suriye denilen komşu ülkede,
Mazlum insanları kırdıranlar kim?
Uçaklarla sivil halkın üstüne,
Bombayla, silahla saldıranlar kim?

Kardeş, gerçekleri çok iyi dinle,
Beyinleri yunmuş kara bir kinle.
Allah’ın adını anıp, tekbirle,
İnsan boğazlayıp, öldürenler kim?

Yıkılmış binalar, bir viran olmuş,
Baykuşun öttüğü taş ören olmuş,
Ezilmiş yavrular can veren olmuş,
Vicdanı ortadan kaldıranlar kim?

Sen bilmezsin ekmeğini yemesin,
Bölüşüp de kardeşine vermezsin.
Sırıtarak, sırtlanların kümesin,
Garip Müslümana güldürenler kim?

Feryatlar duyuldu güzel Halep’ten,
Mezhepleri kışkırttılar gerçekten.
Sürgünler ettiler, top yekûn hepten.
Kadını, çocuğu yıldıranlar kim?

Düşmana uyanlar gaflet içinde,
Herkes birbirine karşı biçimde.
Kimi petrol, kimi toprak peşinde,
Keseyi dolarla, dolduranlar kim?

Kardeşi, kardeşe düşman ettiler,
Ayrılığın fitilini yaktılar.
Tohumunu boz toprağa diktiler,
Gülünü sarartıp, solduranlar kim?

“Arap Baharıyla(!)” verdiler ceza,
Binlerce insana yaptılar eza.
Seni benzettiler tavuğa, kaza,
Tüylerini tek tek yolduranlar kim?

Uymadınız Muhammed’e, Kur-an’a,
“Müslümanlar kardeş.” Demişti sana,
Dolduruşa gelip, kıydınız cana,
Özünü yitirip, çıldıranlar kim?

Cihat fikri nedir? Çözelim baştan,
Düşman olmak iyi mi ki; barıştan.
KARAC’OZAN; ibret al bu savaştan,
Vatanını bölüp, böldürenler kim?

11 Ocak 2018 GÖLBAŞI