Sürgün Adımlar Şiiri - Melih Dere

Şehir yine puslu, duman altı her yer;
Ruhum bir muamma, çözülmüyor bu dertler.
Aynada bir yabancı, tanıdık değil bu çehre;
Kayıp giden yılları sayıyorum birer birer,yelken açıp geçmişe

Sis perdesi çökmüş sanki üzerime,
Keşkelerim dolanıp durur beynimde.
Yalnızlığın soğuk eli dokunsa da tenime,
Kendimi bulurum döndükçe deliye.

Beklentiler tükenmiş, ufuk kararmış büsbütün;
Eskiler gücenmiş, dostluk yalanmış, küskünüm.
Her yeni güne başlarken bir adım daha sürgünüm.
Güldüğüme bakarken bilin ki yakındır ölümüm.

Yarınlar meçhul bir karanlık, dipsiz bir kuyu.
Kaygılar makul karamsarlık, herkesin huyu.
Ve bekleyişler kavuşmanın son umudu,
Bir çığlık olur içimde, her nefesle kan kusar huyu.

Karanlık yollar uzar önümde;
Kaybolmuş sesim koşar sükûnetle.
Ulaşır elbet o da gökyüzüne;
Belki sebep olur tebessüme.