Sürgündeyim ben.
Yabancı gözler ve eller
Durmadan kovuyorlar beni.
Burada doğdum oysa ki…
Büyüdüm, olgunlaştım,
Eli kulağında yaşlılığın.
Ama hala yabancı adımlarım,
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Gamsız bir gülüş fırlatıyorlar hayata.
Benzemediğim şeylere benzemeye,
İçimin gülmediği şeylere gülmeye
Zorlamam daha fazla kendimi…
Eziyet etmem bu sürgün bedene.
kalemine sağlık bu dizlerini çok begendim.
hayattan tat alınmadığı zamanlar kendimizi başka alemlerde hissederiz
insan milyarlarca kişi içinde yaşamasına rağmen yinede yalnızdır,yalnızlık tarafları çoktur, sanırım kendini dinleme isteği ya da kendini daha iyi tanıyabilme isteğidir, çok güzel dile getirmişiniz, tebrik ederim..
Bazen herşeyi oluruna bırakmak gerekiyor sanırım.Çok güzeldi.Yüreğinize sağlık.Saygılarla.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta