Süreya Şiiri - Yavuz Değirmenci

Gönlüm efkarından sıyrılıp güldü
Hüznümü bitiren sessin Süreya
Meltemler poyrazdan ayrılıp geldi
Gelip aşk bahçeme essin Süreya

Hilaller kaşında bulmuş dengini
Kara gözlerinle hoş ahengini
Parlak kehribara sermiş rengini
Siyah talihine küssün Süreya

Ardından bin türlü sitemi sayıp
Yeşile dost olan elaya ayıp
Güneş saçlarının renginde kayıp
Renkleri kahreden yassın Süreya

Pembe yanakların ilhamken güle
Tasvirin ezadır şeyda bülbüle
Sevda mürekkepli kalemler bile
Seni yazamazsa sussun Süreya

Gönül takvimimin son vadesini
Görüp de yapmadan son vedasını
Dudağında akan aşk badesini
Doldurup içtiğim tassın Süreya

Mevla’m seni özenerek yaratmış
Dillerine anzer balları katmış
Saçlarına sarı sırmalar atmış
Altından gümüşten hassın Süreya

Gülen gamzelerin zambaklar açar
Yıldızlar yansıyan şavkını saçar
DEĞİRMENCİ görüp kendinden geçer
Gönül penceremde süssün Süreya

Süreya:Parlak Gökyüzü