kurutulmuş yapraklarla defter arasında kaldı çılgın yazlarımız
ölümlerle yıkanmıştı sabır, kara denizler kulaçlamıştık
gecenin nalları tenimizi arşınladıkça
virgüller açan yüzün benimsemişti ilk oluşumu susuzluğuna
ben denizi çoktan unutmuş nehir gibi akıyordum kuruyan yanlarına
saksıyı çatlatan neydi ki, toprağımızı süsledi çiy taneleri
kuşkusuzduk, kuşlar aşırdık, uçurduk kalbimizdeki yıllanmış pası
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta