Sultanım Şiiri - Muhibbi Süleyman

Bahâr gizlenmiş yüzünde,
Kirpiğinde seherin coşkusu;
Ey gönlüme nefes gibi gelen kadın,
Gözlerin kalbimin meftunu.

Bir düş gibi dökülen saçların
Ay tenine dokunurken,
Aşkınla yanmış gönlüme
Hayat suyu bağışlarsın.

Süzülür gibi yürüyüşünle
Bastığın her yer gülistan kesilir;
Her bakışın, her gülüşün
Ruhuma şebnemler serpiyor.

Sultanım, şehriyarım;
Sen geldin de
Kırk yıllık taş kalbim
Şefkatle bakan gözlerinle
Lâl ve mercan oldu.

Sen ki;
Sözünde letafet,
Sesinde zarafet,
Gelişinde bahar, gidişinde hüzünle.

Bu fânî dünyada
Tek hatıram sensin.