Sultanım Şiiri - Ubeyd Niyazi Kılıç

Ecel gelmeden selamı dinleten sultanım
Kuru ayazım yola düş oldum
İlla namlular kanamalı mı?
Kim kanatabilir o Sare değil ise?

Cam kırıklarının içinden yüzmeye çalışıyorum
Buna derlermiş hayat… Kara imiş.

Ne sanıyorsun ki bu deniz bu okyanus
Hep ademin gözyaşları

Beklesin o yüreğim de dinlenen kurşun
Beklesin belki bedenim de bütün olur

Bunları şehri terkettin diye demiyorum
Kalbistan meclisine giren elbet nar olur
Bende hal bende can bırakmadılar
Ecel gelmeden türkümü söyle sultanım
Bende yakılacak ne ciğer ne türkü bırakmadılar

Yüreğe gömülen
Parçalı dudaklardan trenler göçüren
Ervahı ezelde beni ağlatan,
Vay dünya!
Cilalı boyalı ölü toprağı değil misin?