Sultanım Şiiri - Mahmut Kılıçalp

Henüz ömrünün baharına yeni ermişken,
Yirmibirde İstanbul'u fethettin Sultanım.
Ayasofya'da küfrün sesini sustururken,
Herkese adaletinle hükmettin Sultanım.

Bir daha cihan fatihi çıkmadı neslinden
Layık olamadık, hatıran utandı bizden.
Ulubatlı tutsun yakamızı çekinmeden
Hesabını sorsun al sancağının Sultanım.

Yirmisinde değil, ellisinde yetmişinde
Tarihin yüz karası olduk her günümüzde.
Ak sakallı Akşemseddinler yetişmedi de,
Zulmetinde boğulduk cehaletin Sultanım.

Şimdi suskun ezan sesleri Ayasofya'da
Yaşıyor şâşâlı hatırasıyla başbaşa.
Kadrini bilemedik, küstürdük onu; hâlâ
Mahzun minarelerde beklenensin Sultanım.

Aziz İstanbul, asil Türklük gitmeden elden,
Ak yeleli atınla şahlansan da türbenden
Gemilerini Haliç'e indirsen yeniden
Kızılelmaya giden bir çağ açsan Sultanım.