Sultan Hanı Şiiri Şiiri - Dursun Özden 3

sultan hanı

hasan dağı, anadolu dervişi, geleni-gideni selamlıyor, bir bir
yanık ovada göl, tuza hasret-mazluma can-hastaya derman
yitik sarayda-beyaz mürekkeple-kara bulutlara yazılan o şiir

ilk şiirin son dizesi somuncu baba, ahi evran-o köprü: sıratlı
kişneyen yabanıl yılkı tayı doru-al atlı, o yeraltı otağı saratlı
ıhlara kanyonu şiirlik-bereketli, eser gelveri yeli, pek suratlı

kar ile kor öyküsü yürek yakan, çorak, kurak topraklara can
kutsal ayazma, melendiz çayı bir içim su-çağlar, içime akan
atam karaman beyi nure sofi, dil bayrağım türkçeyi yaşatan

çığlık çığlığa-yaşam yankısı-derinden bir can nefes duyuldu
zelzele-kırılan fay-son obruk: ‘imdat! sesimi duyan var mı?’
bir damla deniz kurudu, kör kuyuda yusuf, yaşama vuruldu

kör kızın aynası tanık; suya hasret, o ırmaklar çekildi dara
gönül evine ak kor düştü, fırtına dinmedi, başladı tipi-bora
kırmızı şapkalı o doktor, ağız dolusu sövüp-dokundu kora

telaşla; ’savaşma seviş' dedi, şafağın sahibi-gelinlik kızlar
toyda, çeyiz sandığı telaşında-gönül evini süsler çocuklar
kına gecesi türküleri alı, mübadele acısı şalı, yüreği sızlar

kam ana-kök boyalı yün eğirir, kirmen söner-çıkrık döner
dünya döner-başım döner-ekvator kuşağı, yün ipli argaç
kirkit çakır-eli kınalı güzeller, nakış nakış halı-kilim dokur

selimeli sevdalı kızlar, aşka düğüm atar-zülüfleri ıslanır
ulukışla kışı, göçer telaşı, kervan keçikalesi'ne yaslanır
erenler aşkına-taşpınar başında-çılgın su perisi uslanır

ben ki; yoleri-gezgin derviş, sen ki; halı suyu-ateş, ağır
yoldaşım, sırdaşım; sılada aşkla bekleyen, o son kahır
yeni zamanlar dervişini duymayanların, kulakları sağır

bak dinle; dost sanıp, güvenip, kimseye o sırrını verme
‘sır, tutana yükse’ yükümüz çok ağır, durma bağır bağır
başka handa, yitik zamanda; o sırdaş yeni aşkları çağır.

DURSUN ÖZDEN