Sultan Abdülhamid

Bir tahtın gölgesinde durdu zaman,
Yapraklar düştü sarayın avlusuna,
Her düşen yaprak bir hüznü anlattı,
Tarih sustu, sen konuştun.

Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.
Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.

Kılıçların sessizliği vurdu duvarlara,
Bir imparatorluk uyudu gözlerinde,
Korku değil, tedirgin bir bilgelik,
Zaman seni yazdı, sen zamana direndin.

Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.
Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.

Bir çınar gibi kök saldın zamanın derinliğine,
Gölgende titredi yıldızlar, korktu karanlık.
Avuçlarında sakladın kıtaları, sessizce,
Bir hilal gibi büktün tarihi, ince ve zarif.

Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.
Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.

Yalnızlığın sarayında gümüş bir sesti nefesin,
Duvarlar fısıldadı adını senin.
Zaman kıskandı seni, kilitledi bir kafese,
Ruhun uçtu, bir şahin gibi, sonsuzluğa.

Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.
Tarih seni unutmadı,
Unutamadı Sultan Abdülhamid.