Seni düşünürken sensiz bu hayatı yaşıyorum
Sensizken bile zaman geçmiyor
Senle konuşup dertleşmek istiyorum
Fakat asla sen bu fırsatı vermiyorsun
Sana seni sevdiğimi söyleyecektim
Aşığınım sevdan beni kül eyledi
Yüreğimin ateşini yaktın kor eyledin
Beni bir meçhul aşık eyledin
Beni senle olmaktan men eyledin
Sensiz bir hiç olmak beni kahrediyor
Melek gibi oluşunla kendini sevdirdin
Neşeli oluşunla insanlara huzur verdin
Ama bazıları kıymetini bilemedi
Şimdi söyle sen nasıl sevilmezsin?
Efendi oluşunla kalbimizde taht kurdun
Bir aşkım olsa seni sever miydim?
Hiç senin üstüne gül koklar mıydım?
Seni yüzüstü bırakıp çeker gider miydim?
Ben senin kadar zalim olabilir miyim?
Bu kalp seni sevdi bir kere asla vazgeçemez
Seni sevdim anlamadın
Beni fetheden kadın olamadın
Bu kalp sensiz kaldı
Hiç sordun mu ki bu adam seni nasıl unuttu?
Seni unuturken akla karayı seçtim
Sensizlik bu adama oldu zindan
Hasretinden yanıyor içim tütüyor duman duman
Ne olur dön bana söndür bu yangını her an
Senin içinde kalan adam oldum,sende kalan
Atma beni içinden sensiz ölürüm
O ağır oluşunla kalbimi fethettin
O gizemliliğinde esprili olduğunu farkettim,
O gülüşünle karşı cinsleri fethettin
Bana arkadaşımsın dedin,arkadaşım olduğunu issettim
Seninle yaşananlar güzeldi
Hayatımda kimseyi sevmemezlik yapmadım
Ama senin aşkını hiçe saydım
Olan oldu artık yalnız seni sevdim
Senin yüzünden derinden bir ah çektim
Çekilen ahların sonu hiç gelmiyor
Yaktın,yandırdın beni
Yeni sevdalara saldın beni
Çekip gittin bıraktın beni
Dertlerimle başbaşa bıraktın beni
Seni sevmiştim bir gül gibi
Gülüm sensizim nasıl yanıyorum bilemezsin
Çok uzaktasın içimdeki ateşi söndüremezsin
Yanımda olmadığın sürece acımı hafifletemezsin
Hasretimi bir telefon, bir mektupla bile dindiremezsin
Gel gülüm hasret kaldım sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!