Seni severken sensizdim
Bana asla sevgini vermedin
Bense seni çok sevdim
Uğrunda ölümü bile göze aldım
Sen bunu anlamadın bile
Bu kadar şiir yazdım derdimi anlatamadım
Elimden geleni yapmak istedim,bir yol bulamadım
Şimdi böyle olduğum için çok pişmanım
Ne olursunuz beni affedin...
İnsanlar hata yapar dedim çıktım yola
Seni kalbimden söküp atamıyorum
Sana aşığım,çekiniyorum; söyleyemiyorum
Zaten beni sevdiğine inanmıyorum
Neyleyim ben böyle aşkı bilemiyorum
Sessiz bir köşede için için ağlarken
Her durumda yardımcı oldun
Ocağımızdan ayrıyız seni bırakmam dedin
Cenan sız bu hayat çekilmez mecburuz çekmeye dedin
Ama bir gün bitecek bu eziyet dedin
Madem bu ocağa geldin cefayı, çileyi çekeceksin
Aşkımın bir parçasıydın savruldun gittin
Zalim ellere gidip ellere gelin oldun
Beni nefretimle başbaşa bırakıp gittin
Helal ollsun sana zalimliğinden çok çektim
Günahım neydi ki,çok sevmek miydi?
Seni severken bir gül gibi soldum
Senden ayrıldım buz gibi oldum
Sana vurgundum pişman oldum
Senden ayrılalı hasretine alıştım durdum
Ayrıldığıma hiç pişman olmadım
Tanıdım arkadaşları sırayla
Yedim darbeleri ardı ardına
Veremedim mücadelemi onlara
Olan oldu artık yazık oldu bana
Yedim küfürleri sırayla
Beni yerden yere vursalar
Darmadağın, yerle bir etseler
Ellerimi ayaklarımı zincirlere vursalar
Ölsem bile vazgeçemem sevdiğim senden
Ellerimi ayaklarımı kelepçeleseler
Sana hasret kaldım kavuşamadım
Biz sevdik ama eller bizi ayırdı
Senin o mahzun bakışlarını özledim
Senin o manalı sözlerini özledim
Senin elini tuttuğum o ilk anı özledim
Gülçiçek kokan yüzünü özledim
Beni sevdiğin o günleri özledim
Ayrıldığımız anı hatırlayıp ayrılmamayı özledim
Senin o gülüşünü özledim
Gelemiyorum anam sizleri özledim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!