Ben bir kalbi viraneyim
Sevdan ile deli divaneyim
Sensiz bu dünyayı neyleyim
Gül cemren düşsün artık yüreğime
Efendim peygamberim önderim
Her gece kendi karanlığına saklanır
Gizlenir Asuman, Yıldızlar ışık saçar
Her yıldız bir aşka göz kırpar
Benim yıldızımın sana göz kırptığı gibi
Uzak diyarlarda düşleriz birbirimizi
Tutuldum
Dilsiz sevdalara
Güneşe tutulsam
Belki bu kadar yakmazdı
Sustum
İçime akıttım göz yaşımı
SON CEMRE
Mûteber olup sarsa cümle cihânı fikir
İlmi ferâset yoksa içinde boş hevâdır.
Murâda giden yolda, aşkla yanmazsa zikir
Hep kar’mı düşmeliydi
Gönül tepelerime
Hep ayaz’ mı vurmalıydı yüzüme
Al renginde güller açmaz mı toprağım da
Çiçekler kokmaz mı
Laleler, nilüferler, papatyalar
Rüzgarın ben olsam
Gönül tepelerinin doruklarında
Hoyrat gezinsen toprağında
Özgür olsam gök yüzünde
Kelepçesiz fikirlerimle
Bitimsiz sevgimle
"Sevgi Karanlık gecelerin içinden sıyrılıp çıkan her gündüzün aydınlığıdır" S.karacabey
“SEVGİ” öyle güzel ve öyle etkileyici bir kelime ki; Kelimenin telaffuzunda dahi insanın gönlüne ferahlık veren yüzlerde tebessüm ettiren bir güzellik vardır.En karamsar anımızda aklımıza geldiği zaman içimizde adeta baharlar estirir. sevginin sıcaklığı sarar yüreğimizi, dimağımızı.Sevgi fedakarlıktır.Sevginin her mevsimi bahar tadında güzelliklerle doludur barındırmaz üzerinde soğuk ve kışı. Sevgi hayatın kalbidir. Allah’ın insana üflediği ruhtur sevgi..Bu yüzden sevgisiz insan can verilmemiş bir maddeden farksızdır. Sevginin her türlüsü güzeldir..kötü sevgi hiç yoktur.. Sevgi adına yapılan kötülüklerin temelinde sevgi değil,sevgi sözlüğüyle örtülen basit duygular nefsaniyetler vardır.Ama asla sevgi yoktur.
İşte benim sana olan sevgim öylesine derin manalar içeriyor ki bunu sana ne kelimelerle ifade ebelirim nede kelimeler anlatmaya yeter.yüreğimin tam ortasına mühür gibi kazıyıp, aldığım her nefesin ritminde yaşamayı öğrendim yıllardır.Gözlerimden düşen her nem tanesinin ıslaklığında ve sıcaklığında hissediyorum.İsminin bana verdiği mutluluk sevgi sözcüğünün ta kendisi.Ayın şavkının yüzüne doğduğu zamanı bilirim,bir temmuz akşamıydı senle en son göz göze geldiğimiz dakikalar.Gün batımını birlikte yaşamış ayın doğuşunu birlikte görmüştük işte o an yüzüne düşen ay kadar parlak ve gün kadar sıcak teninden gelen enfes kokunu almıştım da işte sevgi bu demiştim.Nasıl unuturum ki?
Efkarlandım yine
Vefalı dost gecemde
Sabrın kızıl alevlerinde
Yıkandı hüsran yüreğim
Grileşti gök yüzü
Gizledi tüm günahları ayıpları
Ey sevgili
Sensiz geçen her gecemden sabaha
Süzülüyor perde aralarımdan
Ağırlaşan kirpiklerim den
Karanlıklardan güneşe doğru
Sarıyor sevdan ruhumu
MARİFET SENDE
Dolunay yerine doğdun geceme
Güldürdün yüzümü sevginle sardın
Kimliksiz nidâsız sözken heceme
Gönül ocağıma yakılan hardın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!