Bende iz bırakmış insanlar var,
Göremesemde benliğimde yaşayan,
Birde çizgi çektiklerim var,
Görsem bile bana manasız gelen.
Hayatıma dokunmuş olaylar var,
Renkli dünyamız yok bizim,
Ama ne tonlar oldu hayatımızda,
Baharı yeşile, sonbaharı hakiye.
Bir bir boyadık hayatımızı.
İsteyen bu tabloya girdi,
Yine esti bir hüzün,
Gittiğinde ne bahardı ne güzün
Artık mevsimler bende hazan
Ne anlayan var ne yazan.
Güneşin ışığı yakmıyor
Bazen samimiyet yansır yüzüne,
Hayatın bazı karelerinde.
Belki bir yudum çay içerken,
Bazen bir hayvanı severken.
İçinizdeki çocuk ihtiyacını,
Bir şiiri okumak bile güzel,
Eğer içinde sevda yazıyorsa,
Bir geceyi yaşamak güzel,
İçinde yarin hayali varsa.
Karanlığı yaşamak bile güzel,
Hayatta hikayesinde satır araları,
Gönül hikayesinde unutulmaz şarkıları,
Yaşanmışlıklarin benliginde izleri,
Yüzünde hayatın çizgileridir insanı anlatan.
Bazen vefalı diye yazılır hayatına,
Nazlı bir kadındır istanbul,
Sevince en güzel çicekleri açar,
Renkli sokakları ile sarar.
Boğazının rüzgarı ile okşar.
Insan hayatında yazı ol,
Silgi olanın izi kalmaz,
Arkadan vuranların degil,
Yanında kalanlarlardan ol.
Hikayesi yazılan degil,
Gökyüzüne dolunay yakışır,
Kadının yüzüne mutluluk.
Toprak yağmuru özler,
Kadın yavrusunu, yavuklusunu.
Karanlık bazen insanı delirtir,
Bazende kendine getirir.
Yalnızlık gibi.
Bazen ay ışığı iyi gelir,
Bazende mum ışığında
güzeldir akşamlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!