Şükür Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Yücelerden emir inmiş
Seni tanıyayım diye
Karanlığa ışık sinmiş
Seni tanıyayım diye

Esmiş rüzgar rahmet yağmış
Yer güneşten umut sağmış
Ay sevinçle batmış doğmuş
Seni tanıyayım diye

Maviye boyanmış deniz
Nehirler akmış tertemiz
Tohumlarda saklanmış giz
Seni tanıyayım diye

Yükselip püskürmüş dağlar
Bin bir renge girmiş bağlar
Üşenmemiş geçmiş çağlar
Seni tanıyayım diye

Nice kavim nice millet
Yokken vara etmiş hicret
Vücuda bürünmüş rahmet
Seni tanıyayım diye

Kader ağlarını örmüş
Zaman hiç durmadan sürmüş
Dünya ne acılar görmüş
Seni tanıyayım diye

Derken dünyaya gelmişim
Derdi arkadaş bilmişim
Çok ağlamış az gülmüşüm
Seni tanıyayım diye

Bu dünyayı tanımışım
Gelmiş bahar gitmiş kışım
Kırılmışım kanamışım
Seni tanıyayım diye

Ömrün hüznünü tatmışım
Kendimi sevgiye atmışım
Yalvarmış dua etmişim
Seni tanıyayım diye

Abartı sanma sözümü
Şükür bulmuşum özümü
Hiç kırpmamışım gözümü
Seni tanıyayım diye