Şükür Şiiri - Kadir Berat

ŞÜKÜR Kİ
Sızım Yakıyor Canımı,
Kanım Yerde Kaldı,
Doğdugu Güvenimi Toprak Aldı.
Kayıplarımı Düşündükçe,
Buğulu Yeşil Gözlerim.
Kollarımda Kelepçelerden Bileklik,
Size Göre Biftek,
Bana Göre Hayat Bayat Ekmek…

Parmaklarım Bir Çırpıda Kırıldı,
Ve Ben Kendimden Mahsurumdum Onca Sene,
Ve Bebeğim Öldü, Bahçemde Kabri.
Cennete Gitti Günahı Bilmedi, ŞÜKÜR Kİ.

Kendime Tek İltifatım Sık Sık Ettiğim Küfür,
Sabah Ezanlarında Acımın Kırıntılarını Süpür,
Ve İşte Dünya Denen İllet Halı.
Bir Akşam Bebeğim Öldü,
Omuzlarımda Dünyanın Parmaz İzleri.

Keşke Ben Göçseydim,
Dünya Sana Kalsaydı Evlat.
Sen Gittin,
Tüm Acılara Miras , Yadigarım.

Elimin Tersiyle Yıktım Tüm Saraylarımı,
Bomboş Bir Şehirde Yeraltında Saklanmaktayım,
Senin İstikametindeyim,
Sen Bir Mutlu,Beni Bin Kahır Ettin.

Sen Bana En Kutsal Niyettin,
Sana Kavuşacagım Yemin Ettim.
Buluşmamız Mahşere Ertelenmiş,
Gönlüm Hem Evlatsız,Hem Piç Kalmış…
KBB