Şukufe Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Şukufe

İri gözlerinde bir beyazlık kalır
Sarı saçlarında hasat zamanlarının kokusu
Kırık dökük oturuşun
Keyifsiz sonbaharı renklerde solgunluğun
Şukufe ne sessiz duruşun var
Rengarenk kıyafetlerin ince kalem kaşın
Ve sonradan yapılmış dudakların
Kız çocukların hayalinde sen varsın
Oğlan çocukları oymalı arabaların
Peşinde vın vın
Üzülme şukufe sende büyürsün
Büyüsü gözlerine dolar genç kızlığın
Gözlerin siyahtan kahverengiye solar
Yüzündeki hüzün tebessüm kokar
Al yanakların kaybolur-yüzün güle solar
Kalem kaşların karaya çalar
Sen gülümsersin
Çocukluğun şukufe- ardında
Şaşkın şaşkın bakar
Pembe dudakların bir seraptır
Çöllerde kalmış aşığın ruhuna
Gözlerindeki derinlik zindandır
Karanlığında sensiz kalan gönlünün
Gözlerinin kıvrımlarından akar
Güzel burnunun ruhuna akar
İçinde kanayan yaradan
Bir damla göz yaşı sızar
Her haline işlemiş o yüzündeki tebessüm
Halime’ bakar
Şukufe,
Üzülme sende büyürsün
Hem de gölge olur bakar
Ardında bıraktığın çocukluk büyün.