Atar avareler kızı papazı
Oynayarak onlar getirir yazı
Eve gittiğinde hanımın nazı
Çekilir mi çeke dursun avare.
Sayarlar sayıyı oyun bitince
Kul olduk ey canlar Gani Rahman’a
Büründük et, kemik; bağlandık deri
Emr-i ilahiyle Haktan fermana
Uyduk bir nizama Adem’den beri
Zifri karanlıkta, sessiz gecede
Büyüyünce fesat olma
Ninni bebek, ninni yavrum.
İnsanlıktan uzak kalma
Ninni bebek ninni yavrum.
Çiz kendine bir doğru yol
Haksızlığa karşı çıkmazsam eğer
Dar ağıcı kurup assınlar beni
İsterse hiç kimse vermesin değer
Alıp bir kenara atsınlar beni.
Deli gönül daldan dala konarsın
Herkesin toplumda bellidir yeri
Sen kendini bir varlıkmı sanarsın
İçin et parçası dışarın deri
İsmini, ismimle kalbime yazdım
Satır satır okuyorum bilesin,
Mührünü gönlüme nakşedip kazdım
Arada bir bakıyorum bilesin.
İsmail Özkaya sökülmez kaya
Kelimeler yorgun, cümleler hasta
Daha neyi yazdırırsın Necmi Bey
Harfler sürgün, hecelerde mahpusta
Satırları çizdirirsin Necmi Bey
Gönlüm Kaf dağından daha da yüce
Nefsimin putunu kıramıyorum
Ne bir muammadır nede bilmece
Hayırmı,şermidir yoramıyorum.
Nefsim beni yücelerde gezdirir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!