Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

göklerin rengiyle boyandı çehrem
zaman artık bana bir arpa boyu
döndükçe uzadı sonsuz dairem
dünyada tutsağım gördüm tabloyu

boşluk mu ’hiç’ değil yokluk mu uzak

1. Sinek Vale

Hüznile sevda geçiyor
Ömrümün kıyılarından
Resimsiz düşlerimi bölerek
Yelkovan saplı baltalarla

Yürüdükçe sızlayan bir ağrıdır yaşamak
Ve kemiklere saplı hançerin dönmesidir
O, ne düz bir zemindir ne de bin bir basamak
Cennetin sürgün olup dünyaya inmesidir

Suya yazılmış kader gökten inen karardır

I.gürültü..

hiç korkmamalısınız
şehrin üstünüze üstünüze geliyor oluşundan
biraz çinko damları dinleyip
iyice büzüşüp sokakların ritmine

I..

ilk an göğüs kafesimi ısırdı dünya
canhıraş bağırmamın sebebi bu

yeryüzüne bir yüz de benimkidir artık

1. önerme..

tenimizden usul usul kayan güneştir mutlak
sıcaktır ağustostur
yaralarımız tam da kabuk bağlamaya yüz tutmuştur
ilkin geceyi sonra bütünüyle dünyayı örseleyen

Aşkın tarifi sensin gönlüme doğan şafak
Yalan aşklardan geçtim bir senden geçemedim
Seninle dolgunlaşır tane tutar bu başak
Ekmekten sudan geçtim bir senden geçemedim

Üstünde gökkubbenin bir alemsin sevgili

(gecenin üç gözesinden
üç ayrı zaman boşluğuna doğru
fışkıran ölüm ve ona dair düştürevleri)

ilk göze-nek..

mezar taşı yontucusuna..

iki ayrı yönde iki ayrı fareyi
kısık bir sesle gütmek gibi
bir maharete sahip olmaktan başka
bir de taşa not düşmek ayrıcalığına sahipsin

(doğrudur gebe kaldığım coşkun bir akarsudan..İSMET ÖZEL)

1. SU

Korku, bir kuyunun dibinde
Güneşin en uzak cıvıltısında