Mustafa Kemal'i gördüm düşümde
Bakıyordu mavi gözleri ışıl ışıl
Bana karmakarışık sorular sordu
29 Ekim 23 Nisan
1922' de ne oldu
Sonra anlat dedi Kurtuluş Savaşını
Bu kaçıncı yeminim sana bozduğum
Bekleme beni sakın gelemiyorum
Yollar ıslak yollar çamur yollar kum
Gönül sarhoş bense aşk yorgunuyum
Gündüzler karanlık gecem kapkara
Gökyüzünde sönmeyen yıldızlara
Bana zulmeden ellerin
Dilerim ikisi de kırılsın
Beddua eden dillerin
Allah’ım çabuk tutulsun
Çalışırsın delirtmeye
Anadolu çocuğuyum
Korku yoktur yüreğimde
Soyum sopum çok köklüdür
Susmaz kalemim elimde
Bence mertlik budur işte
Acı anılarla dolu geçmişim
Hayatımdan bana hesap sormayın
Dünlerimi belleğimden silmişim
Mazim yordu bir de sizler yormayın
Hangi cesaretle çıktın karşıma
Haram lokma geçmedi boğazından
Bugüne getirip büyüttüm seni
Anne diyen dillerin yalan söylemiş
Hiç mi sevmedin özlemedin beni
Gözyaşlarım sel olup aktı uğruna
Önümüzde karanlık mayın tarlası
Pusu kurmuş teröristler sinsice
Adım attığım yer köstebek yuvası
Helalleşemeyiz anam belki de
Kimi evlat sayıklar kimi yavuklusunu
Kışta kıyamette tipide karda
Gideceğim yer yok kaldım kapıda
Yalvardım yakardım açan olmadı
Çok geceler sabahladım sokakta
Sen kimsin neyin nesisin diyen olmadı
Gözlerine hüzün çökmüş sebep ne
Hasretle mi yanıyorsun ben gibi
Aşk yarası çokça derin açılmış
Ayrılığın yaktı beni kor gibi
Arada dağlar var geçit vermiyor
Karda yürür belli etmez izini
Son günlerde tutmaz oldu sözünü
Eşe dosta kara çıkan yüzümü
Söyle bana nasıl anlatacağım
Gönül istemiyor kalbini kırmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!