Yüreğimde ateşsin hiç sönmeyen kor olmuş
Gözlerimde ışıksın karanlıkta fer olmuş
Bir yabancı gibisin sanki bana el olmuş
Aklım fikrim hep sende bu can sana kul olmuş
Dalında yeni açmış bir goncagül gibisin
Gel gidelim uzaklara
Düşmeyelim tuzaklara
İzimizi kaybedelim
Gömülsün karanlıklara
Sebebimiz olmasınlar
Buruk bir Tıp Bayramı kutlarken bugün
Bombalar patlıyor yurdumda her gün
Kiminin kolları bacağı gitmiş
Çaresiz ne yapsın lokman hekim
Gözlerini yitirmiş dünyası zindan
Söylenecek ne kaldı ki ömür bitti bitiyor
Duyan da yok feryadımı gözyaşım hiç dinmiyor
İçimde ne sırlar gizli bunu kimse bilmiyor
Mevsim artık son bahar şakaklarım titriyor
Omzuma bir yaslanıp saçımı okşamadın
Dedin gideceğim yollar bağlandı
Nemli gözlerinden yaşlar damladı
Sanıyorum Allah bizi anladı
Bulutlar karardı gökler ağladı
İşte aşk bu sevgi bu kerem misali
Bir dilek tut içinden
Ne olduğunu bileyim
Sen bana bir adım gel
Ben on adım geleyim
Aşk çağlayan bir nehir
Seni canım gibi sevdim
Bana canın çıksın dedin
Ben bir anlam veremedim
Su dök artık küllerine
Bu kadar katı değildin
Yalvarıp yakarıp diz çöktüm ama
Dönüp de yüzüme hiç bakmadın ki
Dudaklarım kurudu soldu yüreğim
Sen benim aşkımı önemsemedin ki
Ne kadar seviyorum desem de içten
Boşuna yitirdiğim yıllar
Geldik mi yolun sonuna
Neresindeyiz ki ömrün
Bakmak istiyorum yarına
Düşlerim yarım kalmasın
Adalet isteyerek çıktık bu yola
Çok uzak yorucu yollardan geldik
Bir çırpıda aşıverdik dağları
Adalet bayramımız kutlu ola
Atatürke çıkar her bir yolumuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!