Süheyil Aydın Şiirleri - Şair Süheyil Aydın

Işığın her yeri aydınlık eden,
Parlayan dudağın her şeye neden,
Döşünü eksiltir elmastan gerdan,
Oturup karşında izlerim seni.

Bir bedene giydirmişler cenneti,

Meyhaneci doldur bir kadeh daha,
Sabah olmaz bugün derdim var benim.
Boşaltma kadehi susadım aşka,
İçim yanar durur derdim var benim.

Kısalan ömrümü görüyorum
Gittikçe büyüyen umutlar etrafında.
Korkular varlığım biliyorum
Yeşermiş yokluğun ortasında

Düşmüş saçın güzelliğin üstüne,
Dudakların çiçek olmuş yüzüne,
Cenneti koymuşlar senin iki gözüne,
Bırakıp gitmeye yürek yok bende.

Zarif bir kuş sanki avuçlarımda,

Seviyorum seni.
Kokunu içime çekmeden,
Belini kollarımla sarmadan,
Saçlarının rüzgarı bana değmeden,
Öyle uzaktan seviyorum seni.

Sevdanın yalanı dolaşıyor ellerde,
Herkes sevgi bekler başka gönüllerde,
Sahte yaşanmıyor bilir insanda,
Yine de kandırır kendini bile.
&
Sen çok uzakta parlayan yıldız,

Güneşler parlatır yanaklarını,
Kurumuş dudağın kenarlarını,
Kemana yay olan kirpiklerini,
Görünce uyandım rüyaymış meğer.

Ahnekle dans eden sarı saçını,

Hilali kıskanmis konmuş kaşına
Siyaha bezenmiş düşmüş yüzüne
Ayrıca özenmis koymuş gözüne
Dünyaya söz olur suretin bugün

Süheyil Aydın

Ah tutabilsem boynundaki kokunu,
Ah öpebilsem omzundaki dokunu,
Ah olabilsem gerdanında döş gibi,
Gör o zaman saçlarında sen beni.

&

Ben ruhuma saklıyorum seni,
Çiçek açıyor içim rengarenk,
Aşkın şarkısı çalıyor kemanda,
Kalbim dans ediyor sen gibi.

Gerçeğim bu âlemden ötede,