Suflör Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Suflör

Yağmur sahnenin ardında gözyaşı makamında dökülüyor inci inci
Seyircisiz, ayaklar altında paramparça hallerde toprağa akıyor
Melekler eteklerini topluyor, rüzgâr fısıltısı ana karışıyor sinsi sinsi
Matem tütsüleri siyah kefen üstünde maskeli kadınlar ağıt yakıyor
İnce bir fırçanın ucundan çizgiler düşmüş perde gözlere,
Buruşukluk tene karışmış kefeniyle beyaz dişli aktöre
Topraktan firkat eller sokuluyor dikişsiz Hint kumaşının okyanuslar sinmiş tenine
Kuru gözlerden sürmeli yaşlar süzülüyor kan renginde
Senaryo kırkikindi yağmurlarında yazılıyor, kırk iki faninin bedeninde
Mürekkep son havarinin kanından renk buluyor
Sahipsiz cesedin bütün güzelliklerinde şekil alıyor perde perde
Kelimeler en keskin hançerlerle sökülüyor bakire dillerden
Sessiz beyaz sayfalar dile geliyor, besteler sunuyor mezar bekçisinden
Noktalar ve virgüller ellerinde kazma ve kürekler
Ünlem ve soru işareti bekliyor seher vaktini ellerinde nameden ibrikler
Toprak dökülüyor sahnenin üstünden kum tanesi keyfiyetinde
Aniden karanlık çöküyor çocuk gülüşlerin üzerine
Şimşekler çakıyor nefret dolu gözlerden ve soğuk yalnızlığa işliyor
Ölü beden dile geliyor perdelere asılmış siyah hallerde suflör dillerden
Kar taneleri deliyor benliği, hüzün kayıp melekelere özlem
Uyku en adi hırsızların kirli sandıklarına gömülüyor
Gözkapaklarına karanlığın bütün ağırlığı ve aydınlığın kuraklığı yükleniyor
Eller tuval diller fırça sahipsiz gözlere, kulaklara ve ruhlara zehir işleniyor
Beden mezar –ruh ölü- herkes suflör –kelimeler derinden kana ve cana süzülüyor
Acı iliklerde, hüzün çöllerde -sahnede kum fırtınası kopuyor
Mezarlıklardan geride kalan kemikler ve dişler hayata doğruluyor
Ana sokulamayan ölü gülüşler mehtabı kolluyor, kemikler tıkırdıyor
Masalların koynundan koparılmış çocuklar ölülerden ninni dinliyor
Ayaz üşüyen toprağa dokunup kadın hallere bürünüyor-
Siyah maskeli kadınlar kollarını kanat gibi çırpa çırpa sahnede toplanıyor
Aktör susuyor-suflör soluksuz avuçlarında kelimeleri öğütüyor-
Perde bütün zarafetine rağmen benlik ateşiyle tutuşuyor,
Karanlık çöküyor bulutlar üzerine- yenik ruhlar yeni bir sahne kuruyor.