Suç Benim mi? Şiiri - Suzi Ayyıldız

Suç benim mi?

Asırlarca, Araf ile Sıratın kenarında sürüklendim.
Gamzelerim gülmeyi unuttuysa,
Bir zamanlar umutla çarpan kalbim
Şimdi sessizse,
Suç benim mi?
Dünyayı adım adım gezdim,
Ama gölgem benden çok önce kaybolduysa,
Dertlerim boyumu aşıp
Yüreğim yalnızlığa teslim olduysa.!
Suç benim mi?
Ne bir yolda, ne de bir durakta…
Yüreğimi ilmik ilmik dara çekmişsem.
Günümü geceme katıp,
Ömrümü bir yara gibi satır satır yakmışsam,
Canı, cananı unutup
Bir yabancı gibi kendi içimde kaybolmuşsam,
Suç benim mi?
Feleğin çemberine kendimi nakış nakış işlenmişsem
Hüzünlerle dara çekmişsem
Ben gülmek istedikçe, acılar yüreğimi yakmışsa
kimse bakmamışsa gözümün yaşına...
Şimdi susmuyorsam, yüreğimdeki yükleri haykırıyorsam
Suç benim mi?
...
Bütün yollar beni terk ettiğinde
Ruhum ise bin yıllık bir yorgunlukla eğildiyse..
Düşüncelerim hâlâ küçükken,
Henüz tanımadıkları bir dünyada
Sorgusuz, sualsize mahkûm edildiyse
Şimdi yüreğim,
Beni sessizce asıyorsa
Suç benim mi?

Sevdiklerim beni dipsiz kuyulara ittiyse,
Sesimi duymadıysa,
Adımı unuttuysa,
Varlığım ve yokluğum
Birbirine karıştıysa,
Ben de onları
İçimde silip gömmüşsem,
Suç benim mi?
Sevdiysem, sevilmeyi dilendiysem,
O da gözümü yolda,
Gönlümü dertle koyduysa,
Kalbimi kırık bıraktıysa
Ben o yüreği
Sessizce öldürüp
Unutmuşsam,
Suç benim mi?