Şubat Koleksiyonu
9'a 10 kala uyanmalıyım..
Ağaçlar nasıl çağa ayak uyduramıyorlarsa, insan da onlar gibi yalnızlaşıyordu. Ağaçları kesen insan, yalnız kalabilmek için insan avına çıkmayı akıl etti.Bunun sonucu katil ve cinayet kavramlarıydı. Altı üstü ilk insandan bu zamana çoğalmayı seçen insan, artık nasıl azalabiliriz’i sorguluyordu. Bu sorgunun içinde dahi, dahice seviyordum ki seni..
9a 10 kala şiiri yazmaktı amacım,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta