sen Şubat güneşi gibi bakarsın
yüzün ki, yağmalanmış kentler gibi talan
gül solardı bakışın şavkında
umudun türküsünü ıralardı dudakların
yıldız sağanağı gözlerin ayışığı toplardı
çiğ başaklar gibi öperdim gülüşlerini
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
