06 Ekim 1969- Ankara
Karanlık çöküyorken yavaş yavaş yüzlere,
Evde uyku bastırır yorgun düşmüş gözlere.
Kapalı gökyüzünde gözü nemli bulutlar,
Karanlıkla beraber ağlamayı ümitler.
Güneş veda ederken gökyüzünden şehre,
Donuk bir ay çıkıyor, giden güneş yerine,
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.



