Dedilerki Yazarken duyguların önemli degil
Nasıl yazdıgın önemli
Duygularını sözcüklerde sakla
Anlaşılması zor olsun
İşte sen ozaman şair olursun
Ben zaten usta degilim
Öpme beni
dudagındaki ateş yakıyor
Degdigi yeri
Kavuruyor içimi dışımı
Sensiz geceleri aydınlatmıyor
Hatırladıkca kararıyor heryer
Sene 1963
Karaköyde balıkcı kayıkları
Lüferin çifti ikibuçuk
İstavrite bakan yok
Üstünde sarı yagmurluk
Yine ıslak balıkcılar
Gögsündeki düğmeler
Neden öyle gergin kopacakmış gibi
İçinde sakladıkların fırlayacak gibi
Karşındakini hiç düşünmüyorsun
Bencil
Ya koparsa düğme
Agzını açmana gerekyok
Susarak konuşuyorsun gözlerinle
Sesizliginle anlatıyorsun kendini
Kahrediyorsun karşındakini
Duymuyorsun söylediklerimi
Gözümün içine baka baka
İkiye bölünmüş yüregim
Bir yarısı digerine bakmaz
Digeri vazgeçmez
Kafam ellerimin arasında
Neyapacagını bilmez
Biliyorum,yapamıyuorum
Evde yoksun
Halının üstündeki ayak seslerini duyuyorum
Saçlarımı tararken aynada görüyorum
Mutfakta tutturmuşsun bir şarkı
Tabak sesleri arkada fon oluşturuyor
Yemeklerinin kokusu acıtan sessizlik
Birisi otursa yanıma
Okusam şiirlerimi ona
O dinlese ben okusam
Duygularımı oda duysa
Gönül terazisinde tartsa
Azsa tamamlasa
Gidince elimizden gençlik
Hatalarımızdan
Hayata, zamana,kendimize,
Küstük
Bu hataları yalnızmı yaptık
Yanılgılarımızda hiçmi payı yok
Parmaklıklı pencereden içeri giren
Önceleri insanı rahatsız eden
Eksozst gürültülü şehrin aydınlıgı
Özlüyorsun,boguluyorsun
Sabunlu,rutubetli,oksijensiz havada
Araya karışan sidikli kokuyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!