Su Toprak Çamur Şiiri - Kanber İhsan Öcel

gömdüm ellerime yüzümü
bir avuç suyla buluştu gözlerim

ayaklarım toprakta izler bırakırken
gölgem bir sülietti arkamda
kaldı. aklım
hep düşündürdü

kuyudan çıkan çamurla sıvandı kutsal diye duvarları mabedin
Mali de
yağmurla gelen bereket rengini alıp götürdü ak ve pak oldu sanki

kırklar ceminde

ne kadar günahkar olabilir ki bir millet desem ///ben kadar
çamurdur bütün renklerin babası derler
derler ki ana kadar babası da önemli çocuğun
bu hep anasının mezarına gidermiş bizim ibiş
babasını sevmiyor belli
yada değil belli.....!
vah vah