Issız bir şehrin yoksulluğu var içimde,
Bir adım ötesi evim bildiğime,
Gidememek de çöldür gönlüme.
Bir nâhil görünür gözlerime,
Hayal mi gerçek mi şu serâb-ı ömrüme?
Ah ruhum sır olur sâye'sinde,
Şiir mi gazel mi söylenir sevgiliye?
Bilinmezliğin efsûn-u hülyası mıhlanır zihnime,
Davetsiz bir süveydâ süzülür kalbime...
Kayıt Tarihi : 18.5.2023 11:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!