Su damlasıydım önceleri
Yağmur oldum, yıllar sonra
Şemsiyeli! en sevdiklerim
İyilikli yüzler sevmiştim,
Yitirerek renklerimi
Güneşten biriktirdiklerimle
Her şey yerli yerinde; havuz başında servi
Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan
Eşya fışkırmış gibi tılsımlı bir uykudan,
Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi.
Her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak,
Devamını Oku
Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan
Eşya fışkırmış gibi tılsımlı bir uykudan,
Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi.
Her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak,
Her yüz yabancıydı anladım
Yağmuru sevmeyi bilmediler.
Bir kaç damla tatlı geldi
Bir kaç halim resimdi
Fazlasını çekmediler
Acaba, gerçekten de böyle miydi? Rüzgâr seni savuruken, ince dalından kopmak üzereyken; kaç kişi o dala binmeye cesaret edebilirdi ki? Zaman en iyi ilaç diye beklenirken, kaç kişi uyuşturabileceğini hesap edebilirdi ki? Yerdeki sürüsünden ayrılıp yalnız başına göğe kanatlanan serçe, özgürüğüne uçarken, aslında yağmurdan sığınacağı sürüden de ayrılmış olduğunun farkında olbiliyor mu ki? Tam puanla listemde pek tabi ki ama keşke yaşam da tam puan verebilseydi. Yaşama dair en yüksek puanlarla yüreğin her daim ümitle yüklensin.
yürek serpişiniz dert görmesin.. güzeldi..tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta