Hızlıca bir kere geldi laciverti mavisinin üstüne
belki böyle daha verimli ama durmadan ağlayan bir çocuk ve de
düzensiz bir sinek gibi kıyıya vuran kopya tanıklığımız şimdi
gitti ama onun anısı ki büyük siyah gibi nefes verişinde mor bir kara parçası
ama siyahtan ötedir kaynayan açılarak küçülen kandırmacaları
bizim tarafta ama şimdi tablo ılıklaştı birazdan çekerler limitlerini siyahtan
belki sadece orda olmaktandır tanıklığın şimdi resmi daha büyük gördün
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta