Hızlıca bir kere geldi laciverti mavisinin üstüne
belki böyle daha verimli ama durmadan ağlayan bir çocuk ve de
düzensiz bir sinek gibi kıyıya vuran kopya tanıklığımız şimdi
gitti ama onun anısı ki büyük siyah gibi nefes verişinde mor bir kara parçası
ama siyahtan ötedir kaynayan açılarak küçülen kandırmacaları
bizim tarafta ama şimdi tablo ılıklaştı birazdan çekerler limitlerini siyahtan
belki sadece orda olmaktandır tanıklığın şimdi resmi daha büyük gördün
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta