Sözün bittigi an Şiiri - Burak Keskin

Sözün bittigi andır burası
Bi yolcu yoluna devam eder yeni bastan
Sözün bittigi andır burası
Ardına bakmadan giden bi genclik
Ve sisli puslu bi tren garı
Gözlerimde yankılanacak bi baharın son faslı
İşte yüreginden tutuşan
Yüregindeki isyanda ölü bulunan bir yalnız
Kederlere yaslanıyorsun günlerdir
Benim agladıgım kaderlerden geçerek
Üzülüyorsun ve üzülüyorsun titreyerek
Sen kapımı camlasan da o gün
O gün ben yine seni bekleyecektim
Elimde bi karanfil
Belki bi kac damla gözyası dökecektim
Şehirler birbirlerine küsmüş gibi yaşayacaklardı yine
Yine şehirler denizine küsecekti
Martılar hasretle bizi beklerken
Hiç bi vapur kalkmayacaktı karşı kıyıya
İşte buydu bi vedanın son faslı da
Sen küçük oyunlar oynuyordun hayatla
Bense büyük bi oyun sanıyordum hayatı
Ve bilmeden tutuştugumuz ladesler çoktan unutulmuşlardı
Bir puslu tren gari
Bi cumartesi
Bi de bi şairin efkarı
İşte bu kadardı
Hepsi bu kadardı
Geriye küçük masum sevimsiz hoşçakallar kaldı…